Κάθε ζευγάρι αποτελείται από τρία
μέρη: δυο άτομα (εσύ κι εγώ) και τη σχέση τους (εμείς). Κάθε μέρος έχει την
ίδια άξια με τα αλλά.Το θετικό ζευγάρι αφήνει αρκετό χώρο για να υπάρξει καθένα
από αυτά τα μέρη. Το να συνεχίσει η αρχική αγάπη να ανθίζει σε ένα ζευγάρι,
εξαρτάται από το αν και κατά πόσο οι δυο σύντροφοι συμβάλλουν στην λειτουργία
των τριών μερών. Τα άτομα στο ευτυχισμένο ζευγάρι ξέρουν πως όταν ένα από τα
μέρη δεν αναγνωρίζεται, καταπιέζεται ή παραγκωνίζεται, η θετική φύση στη σχέση
εξαφανίζεται. Με άλλα λόγια, το «εσύ» μένει πάντα «εσύ» και το «εγώ»
πάντα «εγώ», δε χάνει ο καθένας τον εαυτό του, αναπτύσουμε όμως το «εμείς»
μαζί, αυτός είναι ο κοινός μας δεσμός. Κάθε σύντροφος λοιπόν, υποστηρίζει με
προθυμία και γνώση τον άλλον στην προσπάθειά του να εξελίξει και να αναπτύξει
τις ιδιαίτερες και ταιριαστές - με τα ενδιαφέροντά του - πλευρές του εαυτού του
και αντίστοιχα υποστηρίζεται και αυτός. Καθένας σέβεται τον άλλο, καθένας είναι
αυτόνομος και καθένας είναι μοναδικός.
Η πλευρά «εμείς» προβάλλει στις
συνδιαλλαγές μεταξύ των συντρόφων. Έχουμε ένα «εγώ» κι αυτό το «εγώ» συναντάει
ένα «εσύ» και μένουμε μαζί επειδή νιώθουμε έλξη ο ένας για τον άλλο κι
έχουμε κοινά σήμεία και μοιραζόμαστε κάποια πράγματα. Αυτά τα κοινά που
μοιραζόμαστε γίνονται το «εμείς». Όσο περισσότερα μοιραζόμαστε, τόσο πιο πολλά «εμείς»
αποκτάμε. Τότε νιώθουμε την χαρά, την ευχαρίστηση και καμία φορά την πάλη του
να βρισκόμαστε μαζί, να αποφασίζουμε και να λειτουργούμε σαν μέλη της ίδιας
ομάδας. Αυτή η σχέση έχει μια δική της ζωή. Η φύση της επηρεάζεται σε
μεγάλο βαθμό από ό,τι κάθε σύντροφος αισθάνεται για τον εαυτό του και από
τον τρόπο της επικοινωνίας τους.
Σύμφωνα
με τον ψυχοθεραπευτή Σέπαρντ Γκέλλερτ μια καλή σχέση ζευγαριού μοιάζει σε πάρα
πολλά με τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα παιδιά. Αντί κάθε άτομο να
φροντίζει για το άλλο, φροντίζει για τον εαυτό του και στην πορεία
της σχέσης θέλει καθένα να ικανοποιήσει τις ανάγκες του για χαρά, κέφι και
αγάπη. Πάρτε ένα παιδί στην παραλία ή στην εκδρομή και θα το δείτε να αναζητά
αμέσως άλλα παιδιά για να παίξει μαζί τους. Δεν επιθυμεί να μάθει την κοινωνική
θέση των άλλων παιδιών, τους βαθμούς τους στο σχολείο, τη φυλετική τους
καταγωγή, τη θρησκεία τους, ούτε τη γειτονιά τους. Θέλει μόνο να παίξει και να
χαρεί μαζί τους. Το μικρό παιδί όταν παίζει με τα άλλα, δε νοιάζεται να τα
ευχαριστήσει. Φροντίζει να ευχαριστηθεί το ίδιο και στη πορεία του παιχνιδιού
θα δώσουν ευχαρίστηση το ένα στο άλλο.
Το ευτυχισμένο ζευγάρι κάνει μαζί πράγματα που ευχαριστούν και τους δύο. Έχουν φίλους, κοινωνική ζωή, κοινά ενδιαφέροντα και αληθινό ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο. Τα δύο μέλη του ζευγαριού αν και είναι ενήλικοι, κανακεύουν και κανακεύονται κι αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το να προστατεύονται. Όλοι μας, ανεξάρτητα από την ηλικία, χρειαζόμαστε κάποτε-κάποτε το κανάκεμα: την τρυφερή, στοργική φροντίδα. Σε μια καλή σχέση, όταν ο ένας αρρωσταίνει ή μελαγχολεί ή σπάει το πόδι του, ο άλλος του προσφέρει υποστήριξη, συμπάθεια και στοργική, τρυφερή φροντίδα.
Τα
μέλη του ευτυχισμένου ζευγαριού είναι μαζί γιατί το θέλουν, όχι γιατί τους
χρειάζεται. Έχουν άλλωστε καθένας τους και «εξωτερικές» πηγές αναγνώρισης, όπως
φίλους, ενδιαφέρον για μουσική, αθλητισμό, τέχνη, επιχειρήσεις, κάποιο χόμπι,
ώστε δεν εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο σαν μοναδικό δωρητή αναγνωρίσεων.
Αποδέχονται ο ένας τον άλλο κι αν ο ένας έχει ακεφιές, ο άλλος τον αφήνει να
αποτραβηχτεί, να αισθανθεί άσχημα, να θυμώσει ή να νιώσει κάποιο άλλο
συναίσθημα. Δεν θέλει ο ένας να αλλάξει ο άλλος.
Όλα
τα ζευγάρια σκοντάφτουν και γκρινιάζουν καμιά φορά. Όλα ταλαιπωρούνται,
απογοητεύονται και παρεξηγούνται. Αν θα ωριμάσουν και θα συνεχίσουν πέρα από
αυτό, εξαρτάται από την διαδικασία που υπάρχει ανάμεσα στους συντρόφους.
Η
ψυχοθεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατίρ θεωρεί ότι οι συντελεστές σε μια σχέση
ευτυχισμένου ζευγαριού είναι:
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να στέκεται γερά στα πόδια του και να είναι αυτόνομο.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να είναι ικανό να λέει πραγματικά «ναι» και «όχι», με άλλα λόγια να είναι συναισθηματικά ειλικρινές.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να μπορεί να ζητήσει αυτό που θέλει.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να αναγνωρίζει και να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να μπορεί να κρατάει τις υποσχέσεις του.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να είναι σίγουρα καλό, ευγενικό, ευχάριστο στη συντροφιά, διακριτικό και γνήσιο.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να έχει πλήρη ελευθερία να σχολιάσει αυτό που συμβαίνει.
- Το κάθε μέλος του ζευγαριού να υποστηρίζει τα όνειρα του άλλου όσο και όπως μπορεί. Είναι σημαντικό οι σύντροφοι να συνεργάζονται αντί να συναγωνίζονται.
Μπουμπούλη
Αγγελική
Ψυχολόγος
